زندگی یک نواخت

یکم که فکر می کنم میبینم افسردگیم همچین هم زودگذر نیست ! بی حوصله شدم ، بی حوصله تر از هر وقت دبگه ای تو زندگیم ... انگیزه هیچ کاری ندارم ، قبل ها به آینده هم فکر می کردم اما الان حوصله آینده و گذشته خودمم ندارم....تصادفا تو یکی از پیج های fact خوندم : معمولا آدم های افسرده به خواب بیشتری نیاز دارند..وای به حال من ک 12 ساعت میخوابم ... چه کسی فکر می کرد به این روز بیوفتم ؟ 
من دنبال مقصر نمی گردم ...  نه فقط مقصر افسردگی الان ام ، مقصر تمام اتفاقات زندگیم ، دنبال راه حل ام...اما بعضی موقع ها باید مقصر و پیدا کنی تا راه حل هم پیدا بشه..
شاید با اومدن سیزن دوم سریال شهرزاد یکم از این کرختی مداوم دربیام ، شاید این تنها راهه ، من شاید همیشه خواهان برقراری ارتباطات صمیمی با دوستام بودم اما خب ، خوشحالم که هیچوقت تو زندگیم اتفاق نیفتاد...شاید بخشی از افسردگیم به همین مربوط باشه...کسی چه میدونه؟
فکر کنم فقط همون فصل دو راه حل این افسردگی مثلا موقت باشه...
موفق باشید

دریای تلخ...