عصبانی طور

تابستون نعمت بزرگیه...وقتی نداریش میفهمی ! میدونی وضعیت بحرانی یعنی چی؟ یعنی حدود پونصد شونصد کار بریزه رو سرت و تو نمیدونی کدوم کار رو اول انجام بدی. میدونی مشکل بزرگتر کی رخ میده؟ دقیقا زمانی رخ میده ک به هیچ کدوم از کارهایی که به اجبار قراره انجام بدی علاقه ای نداری. دارم به زمین و زمان لعنت میفرستم ، و میدونی چیه ؟ دلمم نمی سوزه...هیچ جای روحمم به قول ادبیاتمون بهم تلنگر نمیزنه که هوی ! داری اشتباه نظر میدی ، داری از زیر مسئولیت در میری..مسئولیتی که به زور به آدم تحمیل بشه رو فقط باید گذرا کار کرد و بعد عین دستمال مچاله انداخت دور. خوبه اینجا هست..خوبه وبلاگ هست که میتونی بنویسی ، اصلا شنیدم که میگن اگه میخوای تحمل مشکلاتو برای خودت راحت کنی بنویس....بنویس و لذت ببر از زندگیت ! ارزش نداره دو سه سال دیگه بگم عـه....چ دورانی بود ! هیچوقت دلم نمیخواد برگردم ، اینو مطمئنم . فقط یه تایم گذراست که این نیز می گذرد....من برای چیز های دیگه ای زندم ! هیچ کس هم اجازه نداره به من چیزی رو تحمیل کنه ، حتی اگه نتونم از زیرش خودمو بکشم بیرون ،  ی کاری می کنم از کاری ک کردن پشیمون بشن !

دریای تلخ...